بررسی تطبیقی مصادیق نفع قابل بیمه در بیمۀ عمر

یکی از قواعد آمرۀ مطرح در حقوق بیمۀ عمر، وجود نفع قابل بیمه است. این امر با نظم عمومی در ارتباط است و در صورتی‌ که بدون وجود چنین نفعی، بیمۀ عمر اخذ شود، امکان بروز مخاطرۀ اخلاقی و ایراد عمدی صدماتی به جان و مال دیگران وجود خواهد داشت؛ بنابراین، ضروری است که نفع قابل بیمه احراز شود و معیارهایی برای شناخت آن تعیین شود. از این رو، دو معیار نفع معنوی و اقتصادی ارائه شده است. در معیار نفع معنوی اشاره شده است که هر شخصی به دلیل وجود رابطه‌ای عاطفی و مبتنی ‌بر عشق و محبت، در زندگی خود، همسر، والدین، فرزندان و سایر اعضای خانواده‌اش، نفع قابل بیمه دارد. معیار نفع اقتصادی هم اشاره دارد که گاهی به دلیل رابطۀ مالی میان دو شخص، حیات شریک تجاری، کارکنان کلیدی یک شرکت و شخص بدهکار، به‌عنوان نفعی قابل بیمه شناخته می‌شود و اجازۀ اخذ بیمۀ عمر در آن خصوص داده می‌شود. لذا باید از رهگذر مطالعۀ پرونده‌های حقوقی مطرح در حوزۀ کامن‌لا، به ظرافتهای موجود در بحث نفع قابل بیمه پی برد. مقالۀ حاضر به تحلیل این ظرافتها و دقت‌نظرهای حقوقی خواهد پرداخت.